Python เป็นภาษาโปรแกรมระดับสูงสำหรับใช้งานทั่วไป ปรัชญาการออกแบบเน้นที่การอ่านโค้ดและการเยื้องที่สำคัญ นอกจากนี้ยังรองรับแนวคิดการเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุจำนวนมาก รวมถึงการใช้ Iterators และ Variables
ตัวทำซ้ำ
Python iterators เป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมในการวนลูปอย่างมีประสิทธิภาพ สามารถใช้กับสำหรับลูป รายการ และชุด ในการใช้งานอย่างมีประสิทธิภาพ คุณต้องเข้าใจว่ามันทำงานอย่างไร ในการสร้างตัววนซ้ำ คุณต้องกำหนดสองฟังก์ชัน: __iter__ และ __next__ ฟังก์ชันแรกเป็นฟังก์ชันพิเศษที่สร้างการวนซ้ำได้สำหรับออบเจกต์ ในขณะที่ฟังก์ชันหลังเป็นเมธอดที่ส่งกลับค่าถัดไปจากค่าที่ทำซ้ำได้นั้น ฟังก์ชันเหล่านี้จำเป็นสำหรับทุก ๆ การวนซ้ำใน Python Iterators มีประโยชน์ในการเร่งความเร็วการเรียกใช้โค้ด นอกจากนี้ยังใช้งานง่าย ตัววนซ้ำแต่ละตัวมีชุดกฎของตัวเอง หากตัววนซ้ำไม่สามารถวนซ้ำได้อีกต่อไป จะเกิดข้อยกเว้นขึ้น ซึ่งจะเป็นการระบุจุดสิ้นสุดของตัววนซ้ำ คุณยังสามารถใช้คำสั่งหยุดการวนซ้ำเพื่อหยุดการวนซ้ำไม่ให้ทำงานตลอดไป
แอตทริบิวต์ที่ได้รับการป้องกัน
หากคุณกำลังสร้างแอปพลิเคชันใน Python คุณจะต้องดูที่ตัวดัดแปลงการเข้าถึงต่างๆ ตัวแก้ไขการเข้าถึงเป็นคีย์เวิร์ดคลาสพิเศษที่อนุญาตให้คุณจำกัดขอบเขตของฟังก์ชันหรือตัวแปร ในโลกของ Python คีย์เวิร์ดเหล่านี้คือ @property decorator และแอตทริบิวต์ที่ป้องกันเป็นหลัก สามารถใช้ร่วมกันได้เพื่อการเข้าถึงคุณสมบัติที่ดีขึ้น แอตทริบิวต์ที่ได้รับการป้องกันสามารถกำหนดเป็นเมธอดที่คลาสย่อยของคลาสดั้งเดิมนำไปใช้ได้ นี่เป็นวิธีที่มีประโยชน์ในการหลีกเลี่ยงหน่วยความจำส่วนเกิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากคุณกำลังทำงานกับอินสแตนซ์หลายล้านรายการ ตัวอย่างเช่น คุณสามารถส่งอาร์กิวเมนต์จำนวนหนึ่งไปยังฟังก์ชันโดยใช้ไวยากรณ์ *args คุณยังสามารถตกแต่งฟังก์ชั่นด้วย @property อีกทางเลือกหนึ่งคือการใช้คำอธิบาย
ตัวแปร
ภาษา Python อนุญาตให้ผู้ใช้สร้างและจัดการข้อมูลผ่านตัวแปร นอกจากนี้ยังมีพลังมากพอที่จะทำให้โปรแกรมเมอร์สามารถคำนวณทางคณิตศาสตร์ที่ซับซ้อนได้ ตัวแปรใน Python เปรียบเสมือนคอนเทนเนอร์ที่เก็บค่าต่างๆ พวกเขาถูกกำหนดด้วยค่าแล้วกำหนดใหม่ด้วยค่าอื่น เมื่อค่าเปลี่ยน ประเภทของตัวแปรก็จะเปลี่ยน คอนเทนเนอร์เหล่านี้มีประโยชน์สำหรับการติดตามข้อมูลประเภทต่างๆ มีตัวแปรพื้นฐานสามประเภทในภาษา Python: global, local และ Constant แต่ละตัวเป็นตัวยึดสำหรับข้อมูล เมื่อกำหนดค่าให้กับตัวแปรแล้ว ค่านั้นจะถูกเก็บไว้ในหน่วยความจำ จากนั้นหน่วยความจำนี้จะถูกเรียกคืนโดยตัวเก็บขยะ ไม่เหมือนกับภาษาโปรแกรมอื่นๆ ตรง Python ไม่ต้องการให้ผู้ใช้ประกาศตัวแปรอย่างชัดเจน แต่ช่วยให้โปรแกรมเมอร์สามารถกำหนดตัวแปรหลายตัวพร้อมกันได้
การเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุ
Python เป็นภาษาโปรแกรมเชิงวัตถุที่เน้นการนำโค้ดกลับมาใช้ใหม่ ใช้วัตถุที่มีอยู่แล้วภายใน เช่น สตริง จำนวนเต็ม และพจนานุกรม เพื่อจัดเก็บข้อมูล ลักษณะเชิงวัตถุของโค้ด Python ช่วยให้สร้างและจัดการได้ง่าย การเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุเป็นวิธีการจัดโปรแกรมที่ได้รับความนิยม แนวคิดของการห่อหุ้มเป็นส่วนสำคัญของเทคนิคนี้ ซึ่งจะปกป้องข้อมูลของคุณโดยการซ่อนจากคำจำกัดความภายนอกของคุณ สิ่งนี้ทำให้คุณสามารถใช้รหัสของคุณซ้ำได้ แม้กับโปรแกรมที่ซับซ้อน อันที่จริง คุณอาจใช้การเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุอยู่แล้วโดยไม่รู้ตัว ภาษาโปรแกรมยอดนิยมหลายภาษา รวมทั้ง C, Java และ Ruby ใช้การเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง การเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุเป็นที่รู้จักกันทั่วไปว่า OOP เป็นเทคนิคในการทำให้โค้ดใช้ซ้ำได้และอ่าน เขียน และทำความเข้าใจได้ง่ายขึ้น นักพัฒนาหลายคนเลือก OOP ด้วยเหตุผลหลายประการ
การแสดงข้อมูล
การแสดงข้อมูลเป็นวิธีการแสดงข้อมูลให้เห็นภาพ ช่วยให้วิเคราะห์และตีความข้อมูลได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ นอกจากนี้ยังช่วยในการนำเสนอผลลัพธ์ให้กับผู้ชมที่ไม่ใช่ด้านเทคนิค การใช้การแสดงข้อมูลเป็นส่วนสำคัญในงานของนักวิทยาศาสตร์ข้อมูล อย่างไรก็ตาม การเลือกเครื่องมือที่เหมาะสมสำหรับโครงการของคุณอาจเป็นเรื่องยาก มีไลบรารีจำนวนหนึ่งสำหรับผู้ใช้ Python นี่คือสามคน Gleam เป็นไลบรารีการแสดงข้อมูลแบบงูหลามอย่างง่ายที่ให้การแสดงภาพแบบโต้ตอบ ทำงานร่วมกับไลบรารีการแสดงข้อมูล Python เกือบทั้งหมดและช่วยให้คุณสร้างแดชบอร์ดและเว็บแอปพลิเคชันด้วยโค้ดขั้นต่ำ คุณสามารถกรอง กรอง หรือใช้ปุ่มสำหรับการแสดงภาพแบบโต้ตอบได้ Seaborn เป็นเฟรมเวิร์กการสร้างภาพข้อมูล Python ที่สร้างขึ้นบน Matplotlib ใช้อินเทอร์เฟซเชิงวัตถุเพื่อวาดแผนภูมิ กราฟ และแผนที่ ไลบรารีรองรับการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงสำรวจ การรวมข้อมูลทางสถิติ และการแมปความหมาย